دلگیره دلگیرم مرا مگذار و مگذر
از غصه میمیرم مرا مگذار و مگذر
با پای از ره مانده در این دشت تب دار
ای وای میمیرم مرا مگذار و مگذر
سوگند بر چشمت که از تو تا دم مرگ
دل بر نمیگیرم مرا مگذار و مگذر
بالله که غیر از جرم عاشق بودن ای دوست
بی جرم و تقصیرم مرا مگذار و مگذر
با شهپر اندیشه دنیا گردم اما
در بند تقدیرم مرا مگذار و مگذر
آشفته تر ز آشفتگان روزگارم
از غم به زنجیرم مرا مگذار و مگذر
آه و فقط آه،سالهاست که کارم شده آه کشیدن از ته سینه و ناله زدن وحیف گفتن.در باغ شهادت باز است و من در پی اش همچون شتری که خواب پنبه را میبیند نه عملی دارم و نه حرکتی می کنم فقط آه می کشم.
علی جان بی تو زندگی برایم سخت تر شد
آه از فقدانت آه از مظلومیتت و
و
درود بر غیرتت که ایستادی روبروی گنده لات هوس بازی که چشم به دامن ناموسمان داشت
سوختم وقتی گفتی تمام دردهایم فدای یک خنده ی آقا
آه و هزاران آه
